Heerlijk ontbijten in het hotel van het Marriott, spullen bij elkaar geraapt en de auto gepakt.
Jeff even gesproken en verteld dat we goed aangekomen zijn en nu op weg gaan naar de Prime Outlets en dan door naar Cape Canaveral.
Bij Walgreens even e.e.a. gehaald zoals het middel tegen zeeziekte, water en zakdoekjes.
Het spetterde een klein beetje maar het is nog steeds erg benauwd.
Tante Truus reed ons naar de Prime Outlet maar daarvoor even een stopje gemaakt bij de Pro Bass Outlet. Wat een ENORME winkel en wat ziet het er leuk uit. Koffie gehaald bij de Starbucks die in de winkel zit en toen naar de Polo winkel. De bon van MattRob goed kunnen gebruiken. Wat Polo´s gevonden en badlakens want onze oude waren inmiddels versleten. Nog door de outlet gewandeld en bij Gold Toe(de sokkenboer) voor iedereen nieuwe sokken gekocht. Bij de foodcourt Japans gegeten en toen in de auto naar Cape Canaveral. Hierbij raakte Tante Truus toch echt even de weg kwijt en heb ik haar met een aantal flinke klappen weer in het gareel gemept. WIJ weten wie hier de baas is.
In/op Cape Canaveral ons aangemeld bij de parking en na het betalen van $ 45.- mochten we onze auto op de bovenste verdieping zetten in de brandende zon maar ja je kunt niet ALLES hebben.
De koffers naar beneden gesleept in een gammele lift maar we kwamen wel beneden dus dat is verder prima. Koffers afgegeven aan de professionele sleper en toen met de Set Sail Pass(hierna te noemen SSP) aan het inchecken geslagen.
Het leek Disney wel. Rijen mensen (maar geen entertainment om je bezig te houden) en dan mag je eindelijk je Bahama’s kaart, paspoort en SSP afgeven aan een bejaarde dame die een soort creditcard voor je maakt waarmee je vervolgens die $$$ kunt gaan uitgeven. Je moet er wat voor over hebben om plezier te kopen.
Het schip is enorm, reusachtig, uit z’n voegen gegroeid en overweldigend. At First sight dan he?
Je zoekt je de kleuren tenzij je elke willekeurige vreemdeling aan wilt klampen die al net zo de weg kwijt is al jijzelf dus…………. We hebben de cabin gevonden en eigenlijk wilde ik al meteen naar bed. Om veeeeeeel te slapen. DAT hebben we echter niet gedaan. 
We hebben ons gemeld(dat moesten we) voor de Titanic drill en dat betekent dat je met die belachelijke vierkante doos om je nek naar de – dat woord zoeken we later nog even op- in dit geval de bar moesten komen om een nonsens verhaal aan te horen dat mocht het Titanic weer worden(in dit geval het weer als zijnde het sneeuwt ed) wij weten dat we het met die gekke doos echt niet gaan redden en zo snel mogelijk naar de reddingsboten moeten rennen die toevallig ook nog op onze etage hangen. DAT noemen ze nu “beginners luck”. Soms zit het mee in het leven.
Terug op de (piep) kleine kamer met de( piep)kleine badkamer gebaad en gekleed ons weer op pad begeven. Dit keer naar de 11e om de sailingaway party mee te maken. 
Een daiqierie en een margerita aangeschaft en toen naar de band geluisterd. DAAR kon je niet omheen die speelden LUID! Wat we vooral hebben gedaan is naar de mensen gekeken. Ik vind-maar dat is persoonlijk- na een halve dag dat het een apart slag mensen is. Ik kan het niet eens uitleggen maar dat is mijn mening.
Het weer is nog steeds onduidelijk. Warm af en toe een drup, dan weer zonnig en dan weer bewolkt. Wij laten ons onverwoestbaar optimisme -we zullen daarvoor regelmatig pillen slikken- nergens door vergallen en werpen ons met groot enthousiasme op het verschijnsel eten aan een tafel met mensen die je helemaal niet kent. In dit geval Mark en Abby waarvan wij dachten vader-dochter maar het waren oudesnoeper-snoepje. Het leven is mooi maar voor de een soms mooier dan voor de ander.
Blijkbaar waren zij niet zo tevreden over het eten. WIJ echter vonden het lekker hoewel de tortilla soep vooraf zo heet was dat de vlammen mij uit “mijnen poep” sloegen om een goed Belgisch spreekwoord te gebruiken. Wijbe nam de rib-eye en ik de zalm en het was gezellig en smakelijk.Gert-Jan Droge zou trots op ons geweest zijn.
Om kwart voor acht begon er een show in de Follies en daar kwam “funnyman” Carl Banks. Hij heeft gespeeld in o.a. Seinfeld en The Drew Carey show en was erg grappig.
Na de show nog even wat plekjes van het schip bekeken en toen via de buitenkant weer naar de hut. Die buitenkant heeft zo in het donker wel wat geheimzinnigs. Heel stil en best wel mooi. Nu ligt Wijbe naast mee een nieuw regenwoud weg te zagen-zodadelijk roep ik hem wel tot de orde- en besluit ik dit verslag met de opmerking dat we voor zowel Nassau als Cococay een excursie hebben geboekt.
Voor nu leg ik het moede hoofd ook op mijn krakend schone kussen en ga proberen een bos te zagen van sprokkelhout. Bescheidenheid siert de mens.
Welterusten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten