Bijtijds uit bed gegaan om in de Windjammer te gaan ontbijten. Dezelfde taferelen als gisteren. Laden en nog wat erbij laden. Vanaf de eetzaal een prachtig uitzicht op Cococay. Inmiddels was de Majesty of the seas ook gearriveerd. Wij hebben witte polsbandjes en zij hebben groene. Zodat we niet naar elkaars boot gaan.
Met een tender(een soort klein vliegdekschip) kunnen we van boord en de laatste terug gaat om
Op het eiland aangekomen hebben we eerst een badtas gekocht.Dat gesleep met plastictasjes is ook maar niets. Omdat we de Kayaktour hadden geboekt en ons bij Coconut Willie moesten melden hebben we ons daar eerst aangemeld. Even op een zonnebedje gelegen en toen ons gemeld bij de hut voor het invullen van een verklaring(dat moet nu eenmaal in Amerika) en een zwemvest en een peddel.
2 wat oudere dames vertelden ons dat zij de tour net gedaan hadden. Ze vonden het erg inspannend, waren overboord geslagen en moesten uiteindelijk binnengesleept. De Titanic is er een Disneyfilm bij.
Een beetje voorzichtig word je wel van zo’n verhaal maar vooruit,we leven nu eenmaal gevaarlijk en het is de dood of de kannibalen.
Het instappen in een 2 persoons kayak vergt enig nadenken en overleg. Als je het namelijk niet goed doet dan kieper je gewoon aan de andere kant weer uit de boot. Deze handeling hebben wij beide met goed gevolg kunnen volbrengen en zo zat de familie Visser opgedoft en afgestoft in de kayak. Het was een behoorlijk grote groep en bij onze eerste stop ging de gids de boot uit om wat conck te pakken. Grote schelpen met beestjes erin.
Onderweg ging hij nog een keer de boot uit om een zeester op te vissen die hij bij de volgende stop rond liet gaan en uitlegde hoe het beestje in elkaar zit. Nu was het nog maar een klein stukje kayakken en toen was het einde van de trip al weer daar. Een leuke ervaring.
Vanaf
Leven aan boord van zo’n schip is hard. Je moet er wat voor over hebben.
Vanavond de laatste (Italiaanse) avond en dan morgen zetten we weer voet op het vaste land.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten